Περιγραφή και Λεπτομέρειες

ΤΙ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ; ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΩ; ΓΙΑΤΙ ΠΟΝΑΩ ΠΑΝΤΟΥ ΕΝΩ ΟΛΟΙ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΥΓΙΗΣ; 

Ποιοι είναι οι κύριοι λόγοι που θα μας οδηγήσουν στην πόρτα ενός ειδικού ψυχικής υγείας;

Οι τρεις πιο συνηθισμένοι λόγοι που μας οδηγούν στην πόρτα του ψυχιάτρου.

Τα συμπτώματα που «χτυπάνε το καμπανάκι» είναι πρώτα από όλα η διαταραχή ύπνου. Φράσεις οικείες όπως «γιατρέ μόλις πέφτω στο κρεβάτι μου έρχονται όλες οι σκέψεις και δεν μπορώ να κοιμηθώ», « ξυπνάω στις 3 το πρωί και δεν μπορώ να ξανακοιμηθώ», «ενώ έχω να κάνω ένα σωρό πράγματα θέλω μόνο να κοιμάμαι ,κοιμάμαι 10 ώρες τη μέρα». 

Άλλα πολύ συχνά σημάδια είναι «γιατρέ δεν έχω όρεξη να φάω, τρώω γιατί πρέπει» ή «κατεβάζω ένα ψυγείο στην καθισιά μου, δεν με αναγνωρίζω». Αυτό που ακούμε, επίσης, πολύ είναι «δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα, ούτε καν να πλυθώ, που λέει ο λόγος και, φυσικά, ούτε να βγω. Τα κάνω όλα με το ζόρι και δεν βρίσκω χαρά πουθενά», «νιώθω ένα κενό», «εκνευρίζομαι με το τίποτα, θέλω να κλαίω χωρίς λόγο». Δυστυχώς είναι φράσεις και συνθήκες που όλοι μας, λίγο ή πολύ, έχουμε ακούσει ή και κατά καιρούς βιώσει. Βέβαια όλα αυτά τα συμπτώματα αξιολογούνται και σε συνδυασμό με την ηλικία (εφηβεία, ενήλικη ζωή κτλ) και, φυσικά, με την κατάσταση που βιώνει ο κάθε άνθρωπος. Ποιος κοιμάται σαν πουλάκι όταν έχει χρέη, πχ, ή ποιος έχει όρεξη για διασκέδαση όταν έχει χάσει ένα αγαπημένο του πρόσωπο;…

Ποιος πιστεύετε είναι ο κύριος λόγος που ο κόσμος διστάζει να αναζητήσει βοήθεια από κάποιον ειδικό;

Αρκετοί είναι οι λόγοι που οι άνθρωποι διστάζουν να ζητήσουν βοήθεια. Ένας λόγος, που, ευτυχώς, τείνει να εξαλειφθεί, είναι το στίγμα που περιβάλλει τις ψυχικές ασθένειες. Όλο και περισσότεροι Έλληνες αντιμετωπίζουν την ψυχίατρο όπως και κάθε άλλο γιατρό. Κάποιοι άλλοι άνθρωποι θεωρούν ότι μπορούν να τα καταφέρουμε μόνοι τους η σκέφτονται τι μπορεί να μου πει ο ειδικός που δεν μπορεί να μου το πει ο δικός μου άνθρωπος που ενδιαφέρεται και για εμένα. Παρά το γεγονός ότι, κακά τα ψέματα, υπάρχει η αντίληψη «πάρε μωρέ ένα αντικαταθλιπτικό, όλοι παίρνουν» στην πραγματικότητα κανείς δεν θέλει να πάρει φάρμακο γιατί φοβάται τις παρενέργειες. Και, φυσικά, υπάρχει και το οικονομικό κόστος. 

Το διαδίκτυο και η υπερπληροφόρηση έχει επηρεάσει την γενικότερη άποψη για την ψυχιατρική και το κατά πόσο την χρειαζόμαστε επί της ουσίας;

Το διαδίκτυο είναι φίλος μας. Μας ανοίγει εύκολα και γρήγορα το παράθυρο στον κόσμο, μας δίνει πληροφορίες για ότι θέλουμε να μάθουμε. Ο «dr» Google, όμως, μας μπερδεύει και λίγο. Πολλές πληροφορίες, έννοιες όπως αυτισμός, εμμονή, ιδεοληψία, ΔΕΠΥ, μας φοβίζουν και συχνά βγάζουμε τη διάγνωση μόνοι μας. Για αυτό είναι απαραίτητο ό,τι διαβάζουμε να το συζητάμε με τον ψυχίατρο, ο οποίος είναι ο μόνος ειδικός να ξεμπερδέψει το κουβάρι και να μας βοηθήσει να δούμε τι μας συμβαίνει και πώς θα το αντιμετωπίσουμε.

Το τελευταίο διάστημα, ειδικότερα λόγω του εγκλεισμού εξαιτίας της πανδημίας της COVID-19, έχει έρθει στο προσκήνιο πολύ έντονα το φαινόμενο της κατάθλιψης. Κατά πόσο πιστεύετε ότι είναι διαχειρίσιμη η έξαρση αυτή, τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και σε κοινωνικό;

Αυτό που ζήσαμε με τον covid ήταν, κατά κάποιο τρόπο, μια φυλακή. Δεν μπορούσαμε να βγούμε, δεν μπορούσαμε να αγκαλιάσουμε, φοβόμασταν και να αναπνεύσουμε. Για όλους ήταν μια τραυματική εμπειρία. Δεν έπαθαν, όμως, όλοι κατάθλιψη. Η κατάθλιψη είναι μια πολύ συγκεκριμένη ιάσιμη νόσος με συγκεκριμένα συμπτώματα. Για αυτό είναι απαραίτητο να συζητήσει ο κάθε ένας τα συμπτώματα με τον ψυχίατρο για να δει τι του συμβαίνει και πώς μπορεί να το αντιμετωπίσει. 

Είναι γεγονός ότι μια άσχημη ψυχολογική κατάσταση μπορεί εύκολα να συγχυστεί με μια πιο βαριά κλινική περίπτωση και αντιστρόφως, φυσικά. Υπάρχουν συγκεκριμένες εκδηλώσεις όπου να μας προϊδεάζουν αναλόγως;

Συνήθως οι ψυχιατρικές νόσοι, όπως, πχ, η σχιζοφρένεια, αν διαγνωστεί έγκαιρα δύσκολα μπερδεύεται με κάτι άλλο. Εκεί που μπορεί να υπάρξει μπέρδεμα είναι στις συναισθηματικές διαταραχές όπως η θλίψη, η κατάθλιψη, γενικευμένη αγχώδης διαταραχή με ή χωρίς κρίσεις πανικού, διαταραχές προσωπικότητας κλπ. Ο γιατρός είναι ο μόνος που μπορεί με τη συνεργασία του ασθενούς να διαγνώσει την πάθηση και να δώσει την απαραίτητη θεραπεία. Στη σχιζοφρένεια για παράδειγμα η θεραπεία είναι φαρμακευτική. Στις συναισθηματικές διαταραχές η θεραπεία είναι η ψυχοθεραπεία συμπεριφοράς και φάρμακα δίνουμε ΜΟΝΟ σε κάποιες περιπτώσεις.

Τέλος, ποια είναι η συμβουλή σας για όσους νιώθουν ότι κάποια ψυχική ασθένεια τους έχει χτυπήσει την πόρτα – όχι απαραίτητα τους ίδιους; 

Αν κάποιος από το περιβάλλον μας βασανίζεται από κάποια ψυχική νόσο το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τον ακούσουμε και να τον βοηθήσουμε να πάει στον ειδικό.

Η ψυχική ασθένεια είναι θεραπεύσιμη και η αναζήτηση βοήθειας είναι σημάδι ΔΥΝΑΜΗΣ.